Jommeke

Klein Jowanneke was vroeger verslaafd aan strips. Ne strip dat was een roes. Ge dook daar in en ge waart weg, ge vloog mee naar verre landen, ge verdwaalde in de woestijn en ge ontdekte schatten à volonté.

De eerste strips in mijn leven waren Jommekes. Jommeke. Dat was mijne grote held. Die was ocharme tien jaar en die vloog al heel de wereld rond.

Nu stond vorige week de geestelijke vader van Jommeke in de Zonenuldrie. En die zei hetvolgende :

'Ik ben in Antwerpen opgegroeid. Toen zag je die getto's nog niet. En mijn kleinzoon is al twee keer afgetroefd door Marokkanen. (...)Wanneer ik zie dat er in sommige lagere scholen bijna alleen allochtonen zitten, dan denk ik: ben ik hier opgegroeid (... )Ben ik tegen vreemdelingen ? Nee, maar ik ben wel tegen die gettovorming. De gastarbeiders van vroeger halen hun familie naar hier en ze kruipen allemaal bij elkaar, dat vind ik niet goed (...) Ik wil wel zeggen dat ik geen Vlaams Blokker ben.'

Nen tijd terug heeft Klein Jowanneke een stukske over Restaurant den Beer in de Handelsstraat geschreven. En daar stond het volgende in: Sommige mensen zeggen: 'De Vreemdelingen hebben ons buurt afgepakt.' 'De straat is niet meer van ons,' zeggen ze. Maar voor mij is een straat van niemand niet. Een straat dat zijn stenen en huizen. En daar wonen mensen in. Ik kan het niet beter zeggen gelijk als ik het toen gezegd heb. De wereld verandert heel den tijd. Daar is niks aan te doen. Ge kunt niet terug naar vroeger. Maar ik denk dat Jef Nys wat last van heimwee heeft.

Volgens Jef Nys kruipen 'de gastarbeiders van vroeger' allemaal bij elkaar. Volgens hem gaan gastarbeiders niet bij elkaar in de buurt wonen, nee zij 'kruipen' bij elkaar. Alsof ze na lang wikken en wegen er heel bewust voor gekozen hebben om in de goedkoopste, meest verkrotte buurten van Antwerpen te gaan wonen. Alsof de 'gastarbeiders van vroeger' niet veel liever in Wilrijk in het huis van Jef Nys zouden willen wonen. Want daar woont Jef Nys, naast nen Indier die in de diamantindustrie werkt.

Vijftig jaar geleden zat de wereld simpel ineen. Als ge braaf waart en ge spaarde bij den BAC (de katholieke bank, jommeke maakt in een van zijn avonturen reklam voor de katholieke bank) dan ging ge naar den hemel. En tot op den dag van vandaag is jommeke - met elk avontuur dat hij beleeft - bezig met zijnen hemel te verdienen. Terwijl het ondertussen wetenschappelijk bewezen is dat den hemel niet bestaat. En de hel ook niet. En dat er geen slechte, maar ook geen goei mensen bestaan. Alleen gelukkige en ongelukkige.

Jef Nys zou willen dat er simpel oplossingen bestonden. Maar die zijn er niet. Het is niet wit. Het is niet zwart. Het is wreed ingewikkeld. Er zijn redenen en oorzaken. En daar moet ge over nadenken. Daar moet ge iets aan doen. Daar moet ge over klappen in een interview.