KLein Jowanneke gaat dood

Klein Jowanneke
Klein Jowanneke
19 april 2006

KLein Jowanneke gaat dood

Het is gedaan. Klein Jowanneke gaat jullie verlaten. Dees is zijn leste column voor de Zonenuldrie. De zonenuldrie wordt geproffessionaliseert en geoptimaliseert. Vanaf volgende week is het dus gedaan met al die schrijfouten en die manke zinnen.

Klein Jowanneke stopt met bestaan. Want Klein Jowanneke, golle wist dat misschien niet, die bestaat alleen maar op papier. Die bestaat niet echt. En dus stopt die met bestaan.

En het is misschien maar goed ook, want Klein Jowanneke is ondertussen al eenendertig jaar, binnenkort wordt hij zelfs tweeendertig jaar. Hij heeft een lief, Tine met de Krollekes en een Klein. En die Klein, die noemt Kleine Hanna, omdat die echt Klein is, zowel in jaren als in centimeters.

Toegegeven, Klein Jowanneke is maar ne meter vierenzestigeneenhalf groot, maar toch, iemand van tweeendertig jaar kunde moeilijk Klein Jowanneke blijven noemen. Wie weet binnen dertig jaar, als hij tweeënzestig is. Wie weet is hij tegen dan een verfrompeld, klein, kaal bompa'ke geworden. Wie weet ziet hij er tegen dan terug uit gelijk een Klein Jowanneke. Maar nu, op deze moment, voelt Klein Jowanneke zich niet meer gelijk als Klein Jowanneke. En daarom, dames en heren, vaarwel en tot binnen dertig jaar.

Ge moogt, als ge wilt, nu de melodie van ‘ik zeg u geen vaarwel mijn vriend, wij zien elkander weer’ beginnen neurieën.

Ik zit op nen aardige moment in mijn leven: onze zaalvoetbalploeg, l’Avenir, loopt op zijn leste pootjes zelfs de Phil Brazil en de Wim de Leeuw zijn ondertussen gestopt met shotten, ik begin een buikske te krijgen, ik zijn overlest naar een fuif geweest en ik voelde mij daar nen bompa, mijn jongste neven en nichten zien mij niet meer als ne neef, maar eerder gelijk als ne nonkel, ik zijn ouder als ons vader toen hij mij kreeg, overal rond mij krijgen mijn vrienden en vriendinnen klein mannen, de eerste vaders en moeders van mijn vrienden en vriendinnen beginnen dood te gaan. En dat wordt zo persies elken dag erger.

Vanaf dat wij geboren worden, zijn wij op weg naar het einde, maar het is maar eerst als ge halfweg zijt, dat ge dat beseft.

Facebook icon
Twitter icon
terug naar boven