Oeps

Al zo lang dat Klein Jowanneke leeft, vergeet hij dingen, doet hij dingen zonder daar over na te denken, vergist hij zijn eigen minstens drie keer per dag, komt hij overal te laat en soms ook een uur te vroeg. Hijzelf vindt dat niet zo erg, maar zijn vrienden, zijn ouders en zijn lief wel. Die worden daar zot van. En daar wordt Klein Jowanneke dan weer zot van.

Der zijn 180.000 voorbeelden van. Ik zal er drie geven.

1.
In het 6e middelbaar ging Klein Jowanneke op schoolreis naar Amsterdam. In de namiddag kregen ze anderhalf uur vrij en Klein Jowanneke profiteerde van de gelegenheid om twee Amsterdamse vriendinnen te gaan bezoeken die hij de zomer daarvoor in Praag had leren kennen.

(Normaal gezien was Klein Jowanneke samen met ne vriend van hem naar Praag gegaan, maar hij was vergeten ne reispas aan te vragen en het was zondag en toen was die vriend al vertrokken omdat anders zijn treinticket ook niet meer telde. Twee dagen later is Klein Jowanneke hem achterna gegaan, maar toen hij daar in Praag aankwam was zijne vriend nergens te bekennen en er bestonden nog geen gsm's en dan is Klein Jowanneke beginnen ronddwalen in Praag en zo heeft hij dan die Amsterdamse grieten leren kennen)

Tijdens dat anderhalf vrij ureke in Amsterdam is Klein Jowanneke met die Amsterdamse grieten jointen beginnen smoren, waardoor hij zo stoned als een marskonijn wier. Met als gevolg dat hij de bus naar huis niet meer terug vond. Hij stond wel op het juiste uur op de bus te wachten, maar niet op de juiste plaats. En toen is hij naar huis gelift.

2.
Een half jaar later gingen wij met de school voor 14 dagen naar Italie. Onze klastitularis, die mij ondertussen wel wat kende, heeft mij in de loop van het jaar ne keer of 80 gezegd dat kik zeker op tijd moest zijn, want dat de bus ook deze keer NIET zou wachten. En dat deed de bus ook niet.

Ik had mijn eigen overslapen. Ons moeder en ons vader ook. Toen ik wakker wier, flipte ik mijn eigen een oog uit, brullend stormde ik de kamer van mij ouders in: 'Ik ben te laat ! Den bus gaat weg zijn ! Ik heb den bus gemist !

Nooit heb ik mijn vader zo rustig gezien als die ochtend. Hij aanvaardde de omstandigheden. Kalmeerde mij, dwong mij nog nen boterham te eten, stak mijn valies in den otto en reed samen met mij naar school, alwaar er geen bus meer te bekennen was. Zonder daar veel woorden aan vuil te maken, is hij toen de autostrade opgereden en zijn we aan een achtervolging begonnen. In Luxemburg belde hij naar huis, om te zeggen dat het nog wel efkes kon duren voor hij terug was.

Onderweg zagen we nergens onze bus. Achthonderd kilometer verder zijn we gestopt aan een kerk die naast de ottostrade lag, omdat we wisten we dat de bus daar ook ging stoppen.

Wat mijn vader niet wist en waar ik niet over had nagedacht, was dat wij met heel de klas 4000 frang hadden samengelegd om wiet te kopen. En dat die wiet in mijne rugzak zat.

Achteraf versta ik niet dat ik die wiet heb meegepakt. Ik heb pas achteraf beseft dat kik toen eigenlijk nen dealer was. Ook al was die wiet niet van mij, maar van heel de klas, hij stak wel in mijn rugzakske.

3.
Klein Jowanneke is  ook ooit, toen hij in Brussel studeerde, op ne zondag naar school gereden denkende dat het maandag was.

En zo gaat dat al heel mijn leven lang.