Den Open Haard - Gegriezel bij het Vuur

Op Linkeroever, naast het Galgenweel in het midden van een desolate vlakte, waar de wind aan lijf en leden trekt, bevindt zich een gigantische Open Haard. In de verte brandt het Vlammeke van Sint-Anneke, de waakvlam van de Antwerpse Industrie. Het is hier koud, ijskoud. De wind scheert over de vlakte en bijt naar alles wat beweegt. Gastheren zijn Vitalski en Johan Petit. Gezeten bij een flakkerend haardvuur vertellen zij verhalen. Uw hart zal verkillen bij het horen van deze merkwaardige geschiedenissen! Ondertussen ment Dr Grizzly, een weggelopen beer van het Chinese Staatscircus, vuur en vlammen middels een spectaculair systeem van hendels en pedalen. Boven de hoofden van het publiek zweeft Edgar Allen Poe en af en toe draagt hij een huiveringwekkend gedicht voor.

Deze voorstelling bundelt opnieuw een aantal van de typische kenmerken van de MartHa!werking. Een uitzonderlijk locatiegegeven - een desolate vlakte in het putje van de winter - schrikte ons niet af, maar zette ons net aan tot het zoeken van oplossingen in de diepste krochten van onze creatieve breinen. In samenwerking met NV Vooruitzicht werdeen ondergrondse bar gebouwd - 'De Put' - om de koude te trotseren samen met ons publiek. Bovengronds verwarmde zowel de spelers als het publiek zich aan een gigantische, echte open haard. 

Dames en heren van de verzamelde pers

Wij van het MartHa!tentatief maken toneel op de zotste locaties die er zijn. Ter bevordering van de verwondering. We speelden al in de Zoo onder een eeuwenoude boom, op een parkeergarage met zicht over Leuven en naast een spoorweg op den Dam. En met Den Open Haard; Gegriezel bij het Vuur! trekken we alle schuiven open, want dit keer hebben we het het waanzinnige plan opgevat om in het putteke van de winter  - in open lucht, in het midden van een desolate vlakte - toneel te spelen.

In maart 2002 deden we dit een eerste keer. De Open Haard bevond zich toen ergens op een braakliggend veldje in het midden van de Seefhoek. Ook toen was Vitalski van de partij en gedurende een uur ging hij op zoek naar het verleden, het heden en de toekomst van de Seefhoek. Zo kregen de toeschouwers een voorstelling te zien, waarin buurtbewoners hun verhaal kwamen vertellen, liekes zongen en sketchkes deden.

Deze keer staat den Open Haard op Linkeroever aan de rand van een desolate vlakte. Links van ons een donker berkenbos. Rechts van ons ligt het Galgenweel te dromen. En in de verre verte ligt de stad, van hieraf gezien lijkt ze eeuwenoud en rustig. Het is hier koud. Ijskoud. De wind scheert over de vlakte en bijt naar alles wat beweegt. Bereid u voor op een onwaarschijnlijke theaterervaring.

Omwille van het intieme karakter en de kou  lopen er twee voorstellingen tegelijk wordt het publiek opgsplitst in twee shitften. Het toneel duurt ongeveer twee maal 40 minuten. Tussen de twee helften voorzien wij warmte en gezelligheid in onze bar.

Het idee om in de winter, in openlucht een toneel te maken werd in eerste instantie  zelfs door de leden van het MartHa!tentatief onmiddellijk verworpen wegens organistorisch, financieel en klimatologisch onhaalbaar. Het huren en verwarmen van tenten, het bewaken van die tenten, de grote groepen vrijwilligers... Met het weinig geld dat we hebben, leek het ons een schier onmogelijke opdracht

Tot iemand op het idee kwam om een put te graven... Zo ontstond 'De Put'; een uniek, nooit gezien, ondergronds café waar het heerlijk toeven is.  Hete soep en jenever zijn in ruime mate voorzien. De ene helft van het publiek kan terug op temperatuur komen, terwijl de tweede helft naar het toneelstuk gaat zien.

Wijzelf hebben van het graven der putten niet zo bijster veel verstand en daarom wendde het MartHa!tentatief zicht tot NV Vooruitzicht. Zij zorgden voor graafmachines en betonmixers allerhande. Wij zijn hen dan ook zeer erkentelijk voor de ontvangen steun.